گذشت .....

گذشت ... اما چه گذشتنی ... چقدر سخت و طاقت فرسا ...

بقول قدیمیا: گذشت، درست مثل سیخی که از کباب بگذره.

گذشت، ولی یک چیز برای هزارمین بار به من ثابت شد ... این که خدا بدجوری هوامو داره ... این که در همه حال مراقب من و خانواده ام هست و هرچی رقم میزنه به خیر و صلاحمونه ... این که درست جایی که مستآصل و دودل رو به آسمون میکنی و با تمام وجود صداش میزنی و میگی: "خدایا توکّل به تو" ، جوری کارها رو راست و ریس میکنه که خودت هم باور نمیکنی ...

به قول خانم چاق که قلم ساده و زلالش رو دوست دارم و هر وقت فرصت کنم، خواننده نوشته های خوبش هستم : "خدایا باش، مثل همیشه مهربان و توانا و نزدیک".

گذشت .. یه دوره ی سخت و نفس گیر گذشت ... الآن در دوره نقاهت(!) به سر میبرم ... درست مثل زنی که بعد از نه ماه کشیدن بار شکم، زایمان سختی رو پشت سر گذاشته، تمام ذرات وجودم درد میکنه ... روحم خسته و فرسوده ست، اما خوشحالم که نتیجه اونی شد که به خیر و صلاح همه مون بود.

اگر باعث نگرانی دوستان گلم شدم از صمیم قلب عذر میخوام، نمیخواستم تشویش و تلخی این روزها رو وارد فضای وبلاگم کنم، چرا که روال وبلاگ من بر ایجاد شادی و نشاط بین دوستانه .. که امیدوارم از این ببعد هم به لطف خدا، همین باشه ... ممنونم از شما عزیزان که با دعاهای خیرتون و انرژی های مثبتی که فرستادین کنارم بودین و کمکم کردین .. منم متقابلاً براتون دعا میکنم در همه حال دستتون در دستهای مهربان خدا باشه و عطر حضورش در زندگی هاتون پر رنگ.

راستش الان مطلبی به ذهنم نمیرسه که بخوام بنویسم، فقط گفتم از حال خودم خبر بدم و از لطف و مهربونی همیشگی شما عزیزان دل تشکر کنم. بقول نسرین جان عزیزم که این سفری که به ایران اومد، فقط یکبار سعادت دیدارش نصیبم شد، اونم فقط برای یکی دو ساعت کوتاه : دوستتون دارم، زن و مرد و کوچیک و بزرگ هم نداره

.........

این ترانه زیبا رو تقدیم میکنم به خدا خدای مهربونی که همیشه با منه و همیشه هوامو داره.

راستی بچّه ها! میشه به خدا ترانه تقدیم کرد؟! آره فکر کنم بشه! خیلی هم خوشحال میشه!