تولدت مبارک عزیز خواهر ...

سال هزار و سیصد و چهل و نه، در چنین روزی، ساعت ده صبح، خدای مهربون یه داداش کوچولوی خوشگل و تپل و دوست داشتنی به من داد که من با همه قهر کرده بودم که چرا هرکی میاد خونه مون برای اون کادو میاره نه برای من! تا اردیبهشت امسال داشتمش ... نه... هنوزم دارمش ... هست ولی تهرانه ... خوب طبیعیه که من نتونم ببینمش ... چون من شیرازم و اون تهران .. صداشو هم دیگه نمیتونم بشنوم ... خوب فکر میکنم در دوره ای زندگی میکنم که تلفن هنوز اختراع نشده ... آره ... داداش کوچیکه عزیزم هنوز با ماست و مثل همیشه شوخی میکنه و به دخترم میگه: دایی جون، اون پیرزن مچاله ای که گوشه خونه تون زندگی میکنه هنوز زنده ست؟!!

تولدت, مبارک, عشق خواهر, ...

اینم تقدیم به تو که همیشه شادی و نشاط رو دوست داشتی .. دوست داری ...